Cucurbitaceae

Oftewel komkommertijd
maar dan echt letterlijk: komkommers, courgettes en pompoenen met hopen.

Dat wordt dus conserven maken…

… en soep ook natuurlijk

De oogst in het kort.

Alhoewel het voorjaar niet typisch te noemen was, en de zomer nog eens heter, droger en langer werd dan de vorige jaren, hadden we toch veel pompoenen en komkommers. Ze waren wel wat kleiner dan anders maar dat werd goedgemaakt door de aantallen.
Ook de aubergines waren kleiner dan normaal.
Door het extreme weer, waren er ook niet zo veel tomaten als andere jaren en de woelmuis is gaan lopen met een tamelijk deel van onze aardappeloogst.
Boontjes hadden we dan weer genoeg en fruit voor confituur ook, maar dan ook maar net.

En het leven?

Dat kabbelt rustig verder.
De grote werken liggen gelukkig stil zodat we het rustig aan kunnen doen.
Marcel revalideert rustig, maar kruipt toch tegen de muren op omdat hij “niet mag werken”. Marielle verwent hem wel en dat laat hij graag toe.

Voorts hebben we nog een heel kattenverhaal te vertellen, maar we kunnen al wel zeggen dat er 2 nieuwe bewoners zijn bijgekomen, nadat we er op korte tijd toch enkele verloren zijn.

De site

Die wordt rustig verder bijgewerkt.
We zijn bezig met een deel over het conserveren natuurlijk.
Daar vind je ook nuttige informatie over het zelf maken van etiketten.
We proberen ook nog een paar receptjes af te werken in het kokkerellen deel en
ook nog onze tuinbelevenissen in een leesbare vorm te krijgen.

.

Foto : iemand een pompoentje?
(c) Marcel & Marielle

 

De rotsmuur – einde verhaal?

Il faut bâtir avec les pierres qu’on a…
Un mur n’est pas construit avec une seule pierre…
…
La pierre n’a point d’espoir d’être autre chose que pierre. Mais de collaborer, elle s’assemble et devient temple…

Enkele mooie gezegdes over stenen, maar het laatste, toegeschreven aan Antoine de St-Exupéry, lijkt me het mooiste:
Een steen kan slechts hopen een steen te zijn, maar door samenwerking kan hij wel deel uitmaken van een tempel.

Een samenvatting van het complete verhaal

Omdat we beneden het huis een ongeveer vlak terrein wilden, werd in augustus 2016 begonnen met de bouw van een rotsmuur.
Door de regens van de winter 2017 stortte die in en vernielde daarbij ook nog eens ons waterzuiveringsstation.
Daardoor konden we de septische put onder het huis niet afbreken en daardoor konden we dus ook niet met de bouwwerken beginnen.

Vervolgens begon een verzekeringsverhaal van bijna 3 jaar, waarbij we zelfs hebben moesten dreigen met een burgerlijk rechtsgeding omdat onze bouwvergunning op haar einde liep.

Het volledige verhaal in de blog.

2019

Net voor de zomer 2019 gaf de verzekeringsmaatschappij dan toch groen licht om de reparaties aan te vatten.
En dan was het wachten op de firma om de werken uit te voeren en de verzekeringsexpert om de werken te controleren.
In september was het dan eindelijk zover:
De resten van de oude muur moesten volledig afgebroken worden om vervolgens een volledig nieuwe muur te bouwen.
Dan kwam een nieuw waterzuiveringsstation, ditmaal eentje zonder elektriciteitsverbruik en met een langere levensduur van zowel systeem als filter, dus nog ecologischer.

Eind september was dan eindelijk alles achter de rug:
een nieuwe muur volgens de normen, een nieuw waterzuiveringsstation, …
Er moet enkel nog wat “gebricoleerd worden om de helling onder de muur naar onze goesting te krijgen.

Het volledige reparatieverhaaltje lees je hier.

Maar we kunnen starten…
… nadat Marcel hersteld is van z’n operatie.

.

Foto : een mooie schuine muur
(c) Marcel & Marielle

 

We zijn er weer …

…Of toch halvelings…
…want Marcel zit intussen met één arm in een harnas…
…Dus hebben we de tijd die we hadden zo goed mogelijk benut.

Wat is er sinds deze zomer allemaal gebeurd?

Dat is heel wat: vooral in de moestuin, en dan naderhand in de keuken.
We hebben appels, noten en kastanjes geraapt en ook nog appelaars en notelaars geplant samen met nog wat ander klein fruit.
Dan hebben we ook nog eens 120 liter appelsap geperst en proberen we cider te maken

Er is heel wat visite geweest, die Nederlandse dame is geholpen, de schuur boven is volledig ingeruimd en op orde.

Ook is de rotsmuur dan eindelijk gerepareerd en het waterzuiveringsstation vervangen en aangesloten.

Dan zijn we eindelijk begonnen aan de voorbereidingen van grondwerken voor de nieuwe schuur.

En ja, Marcel is dan eindelijk geopereerd aan z’n schouder. Er staat hem een lange revalidatie te wachten, maar de kinesiste is niet van de lelijkste…

En de site?

Alles moet nog allemaal in artikeltjes gegoten worden…
De foto’s moeten nog gesorteerd en bewerkt worden…
Marcel vloekt zich nu al te pletter omdat hij als echte rechtshandige nu alles met z’n linkerarm moet doen. Zelfs een pintje uitschenken is moeilijk voor hem.
Maar de revalidatie gaat beter dan verwacht.

Dus tot binnenkort.

…

Foto : Albi kloostertuin St Salvy
(c) Marcel & Marielle

 

Mekaar helpen of niet

Een beetje late publicatie…
maar door de evenementen hebben we ons echt niet veel om de site kunnen bekommeren…
… Maar beter laat dan nooit!!!

Hooi voor de moestuin

Gelukkig zijn er nog mensen die mekaar belangeloos helpen.
Omdat we in onze moestuin meer en meer evolueren naar een cultuur onder hooi zochten we voldoende oud hooi om dit te kunnen verwezenlijken.
Zo hadden we op een weide in de buurt een 20-tal hooibalen zien liggen die daar lagen te verrotten. Maar van wie waren die, en hoe kregen we die thuis?
De eerste vraag was snel opgelost, gewoon even navragen op het gemeentehuis van wie dat stuk grond was en dan was het een kwestie van even voorbijgaan en vragen of we die boer ervan mochten verlossen. En ja hoor, we mochten ze gratis en voor niks afhalen.
Dan nog even naar één van onze kennissen bellen om te zien of hij ergens tijd kon vrijmaken en een tijdje later lagen die balen in onze moestuin.
Het heeft ons wel “een pintje” en wat chocolade gekost, maar we kunnen weer verder.
Nu moeten we zien hoe we dat voor het volgende seizoen kunnen regelen.

De eerste aardbeien.

De moestuin heeft ons intussen al onze eerste aardbeien opgeleverd. Er gaat toch niks boven dergelijke verse lekkernijen met de smaak van de zon.
We hebben intussen een kleine 300 aardbeienstruiken omgeplant van de oude naar de nieuwe moestuin, en er moeten er nog een 30 – 40 volgen. De oogst zal dit jaar niet zo fantastisch zijn, maar dat zal zich volgend jaar wel terugbetalen.

Weer eens die verdomde Franse bureaucratie

Zoals we in vorig blogbericht hebben geschreven, zijn we bezig iemand te helpen met haar emigratie naar Frankrijk.
Zo proberen we een afspraak voor deze dame te regelen op de Franse post om een rekening te openen onder het “droit de compte“. Alleen kent de bediende van de postbank haar zaken niet al te best en probeert ze ons wijs te maken dat de wetten veranderd zijn.
We zullen weer eens hogerop moeten aanbellen … of met de wetgeving beginnen zwaaien … wordt vervolgd dus.

Het dorp

Er is blijkbaar weer een haar in de soep in het lagere gedeelte van het dorp. Wat juist de aanleiding is, weet eigenlijk niemand, maar het ene deel van de straat spreekt niet meer met het andere.
Dat belooft dus voor het volgende feest.

En dan zijn er op korte tijd  twee bekenden van ons overleden. Beiden op een gezegende leeftijd van meer dan 80 jaar.
Het waren allebei heel markante figuren die sterke emoties opriepen in het dorp, ofwel had je er problemen mee, ofwel was je ermee bevriend. Een tussenweg bestond niet.

En de site?

Die evolueert rustig verder.
Het deel over toerisme rondom Rulhe is zowat volledig uitgewerkt. Nu zijn we bezig met de dagtrips.
We hebben in het hoofdstuk kokkerellen de pagina over arme mensen keuken bijgewerkt en ook weer een heerlijk streekgerecht bijgevoegd: de aligot.
En er staan nog -tig pagina’s in de planning…

…

Foto : een deel van de hooibalen ligt er al
(c) Marcel & Marielle

 

Wandelen en toerisme

Mai frais et mouillé …
…remplit la grange et les tonneaux…
…Maar het mag toch wel wat warmer worden intussen.

Zo wat hebben we intussen weer gedaan?

De schuur omhuizen

Allez, de inboedel erin zodat we kunnen beginnen werken beneden.
Er moeten nog wat kleinigheden uitgesorteerd worden om weg te geven, te verkopen of te behouden. Maar er mag veel weg.

Dan moet de werkplaats nog tijdelijk ingericht worden beneden vooraleer we die naar de nieuwe schuur kunnen verhuizen.

Een beetje hulp bieden

Een Nederlandse dame heeft de hulp ingeroepen van Raad & Daad en die vraag is bij ons terechtgekomen.
Dat geeft ons de mogelijkheid om ons deel over emigreren te updaten.

We hebben intussen de pagina over bankzaken bijgewerkt.

Vervolgens zullen we wel zien wat er nog allemaal op ons afkomt bij dit dossier.

Weer een dorpje toegevoegd

In het deel over het toerisme in onze streek hebben we het deel “rondom Rulhe” verder uitgewerkt en informatie toegevoegd over Villeneuve d’Aveyron.
Er staat ons enkel nog de “Vallon de Marcillac” af te werken

Wat gewandeld

En ja hoor, we hebben weer een paar mooie uitstapjes gemaakt rond Marcillac en Salles la Source. Getuige hiervan de foto bovenaan van een zeer oud kerkje in de buurt van Salles la Source
De verslagen hierover zullen we later (in de winter misschien?) verder afwerken.

En voor de rest?

De ontbijten beginnen weer op gang te komen, dat wordt dus weer lekker eten en wandelen.
Daarnaast is er natuurlijk volop de voorbereiding van de moestuin, maar voor het planten moeten eerst de ijsheiligen voorbij zijn.

Foto : Het kerkje van Vanc vlakbij Salles la Source
(c) Marcel & Marielle

Kuren en goed nieuws

Kuren…
… geen streken,…
maar wel thermaalbaden in Cransac

Onze jaarlijkse kuur zit er weer op. Drie weekjes baden in hete gassen uit de ondergrond, gecombineerd met kleiomslagen en stoombaden kunnen deugd doen aan onze niet meer zo jonge botten.
Je wordt er wel moe van: iedere dag een dikke middagdut doen alvorens je je weer een beetje goed genoeg voelt vooraleer aan de slag te kunnen.
Maar naderhand voel je je (bijna) als herboren.

Meer informatie vind je op: Chaîne thermale du soleil

En nu kunnen we weer verder met onze projecten zoals tuin, schuur en huis.

De muursaga bijna ten einde

Eindelijk goed nieuws.
Na meer dan een jaar heeft de verzekering van onze aannemer eindelijk het dossier gedeblokkeerd en goedgekeurd.
We hebben wel eventjes moeten dreigen met een burgerlijke procedure met serieuze schadevergoedingen, maar onze aannemer mag dan toch eindelijk beginnen met de herstelling.

Dat wordt dan:

  • een volledige demontage van de oude muur
  • daarna opbouwen met een door de technisch ingenieur bepaalde hellingsgraad
  • met tussen muur en achterliggende grond, een drainage in grove kiezel (type spoorwegballast)
  • En natuurlijk het vervangen van ons oude waterzuiveringssysteem

Tijdens ons eerste gesprek werd begin september naar voren geschoven als startdatum. Dan is normaal gezien de bodem op z’n droogst (in de hoop op een normale zomer) en dan kan hij met z’n zware machines op ons terrein.

Afwachten dus.

En voor de rest:

Tijdens de kuur hebben we natuurlijk niet enkel en alleen middagdutjes gedaan.
Er is ook gewerkt in de moestuin en aan huis, dat komt zo snel mogelijk aan bod.
Er zijn wandelingen gemaakt en er zijn er nog gepland, die verslagen volgen later.

 

Foto : het kuurhuis van Cransac
(c) Marcel & Marielle

Patatjes

Waar geen aardappelen gepoot worden, …
… zullen geen aardappelen uitkomen.

Dit betekent eigenlijk dat als je niet een goed begin voor iets legt, er ook niets van zal worden.
En ja, je moet eerst poten om later te kunnen oogsten.

Patatjesseizoen

Het is al maart intussen, dus mogen stilaan de eerste patatjes de grond in.
Maar zoals al uitgelegd in één van onze “aardappelpagina’s”, moesten we een keuze maken over welke aardappelen we wilden eten dit jaar.
We hebben alle pootgoed dat we nodig hebben. Nu moeten ze enkel nog de  grond in.

De lente is daar.

Onze japanse pruimelaar staat alweer mooi in bloei. Een beetje vroeg, maar dat is de schuld van die warme februari.
En het weer blijft niet wat het zou horen te zijn. Een paar maartse buitjes, afgewisseld met wind en zon. Maar eigenlijk nog altijd te droog.
Het probleem is dat je , als je je moestuin op 200 meter hebt, je goed naar de lucht moet kijken of het wel de moeite is om je te verplaatsen, of je wordt echt zeiknat en totaal verkild.

De site?

Zoals gewoonlijk: langzaam maar zeker.
Tussen al het werk in de moestuin door, proberen we hier en daar een pagina bij te werken of aan te maken. Momenteel hebben we weer iets bijgevoegd in het deel “rondom Rulhe”

En wijzelf?

Niks speciaals: inkopen doen, conserven en appelmoes maken. De laatste appels moeten verwerkt voordat ze slecht zijn, en ook de laatste najaarsgroenten zoals pompoen en dergelijke moeten de diepvries in.

Het is dus een normale rustige week zonder schokkend dingen in ons dagelijkse leven.
Het nieuws uit Nieuw-Zeeland daarentegen heeft ons wel geschokt. Welke gek doet nu zoiets?
Maar ja, in het Frans wordt gezegd “les extrêmes se touchent”  Terreur is en blijft  terreur, van welke kant ook en zal opnieuw terreur uitlokken.

.

Foto : onze japanse pruimelaar in volle glorie
(c) Marcel & Marielle

Appelaars enten

De appel valt niet ver van de boom …
… maar dan moet er wel een boom zijn.

Zoals al ergens vermeld, zijn we lid van de vereniging VL12-Montbazens. Een vereniging die zich bezighoudt met het behoud van oude en lokale fruitrassen, en meer in het bijzonder appelrassen.

Appels

Wij zijn gek van appels, om tussendoor te eten, als confituur, als sap, als appelmoes, … kortom eender welke vorm, dus ook een goede Calvados of Armagnac.

Maar om appels te kunnen eten heb je appelaars nodig. Zelf hebben we wel enkele wilde appelaars, maar die kan je hoogstens verwerken tot appelsap of cider.
Tot nu toe hebben we steeds kunnen genieten van de appels van de buren, en dat kunnen we de volgende jaren ook nog. Maar we zouden dolgraag zelfvoorzienend willen worden.
Dus moeten we eigen appelaars hebben, liefst lokale rassen of variëteiten

Ontspanning

Marielle is vorig weekend gaan skiën in laiejoll (Laguiolle in de Aubrac), samen met een vriendin en kinderen. Het was gewoon fantastisch, lekker warm in het zonnetje en niet te veel volk. De kinderen hebben hun eerste skiles gehad en dat ging redelijk vlot.
Marielle heeft alle pistes -tig keer afgegleden. ’s Anderendaags was ze natuurlijk wel een beetje “stijf in de botten”.

De moestuin?

Langzaam maar zeker, maar zeker langzaam …
komen we d’r wel.
Alle dagen een beetje, volgens de maankalender (ergens moet je toch een houvast hebben?).
Intussen is de grote structuur klaar, met 27 fruitbomen en een 60-tal struiken voor kleinfruit hebben we een aantal percelen kunnen afbakenen. En er is nog steeds een beetje plaats.

Gezondheid

We moeten allebei extra onderzoeken ondergaan. Ons lichaam wordt een dagje ouder en er begint hier en daar iets niet meer te functioneren zoals het moet.
Marcel z’n situatie kennen jullie, Marielle heeft ook een probleempje dat echter met een redelijk simpele operatie kan verholpen worden.
Maar dat zijn zorgen voor morgen…

En de site?

Zoals altijd: er wordt rustig aan voortgebouwd.
Zo hebben we besloten dat we naast ons “gemeenschappelijk gedeelte” ook elk een eigen hoekje willen waar we onze eigen dingen kwijt kunnen.
* Marielle haar gedichten en schrijfsels
* Marcel zijn filosofische beslommeringen.
Hoe we dat gaan integreren weten we nog niet, maar dat komt wel.

Voorts zijn we opnieuw bezig met
* onze confituurtjes
* het deel over de moestuin
* …

.

Foto :  We leren hoe we appels moeten enten
(c) Marcel & Marielle

Eindelijk tuinieren

Si février est sec et chaud, …
… garde du foin pour tes chevaux.

Februari is te droog geweest, we hebben het beekje hier rond deze tijd van het jaar nog nooit zo laag gezien. Zelfs de vos kan er doorheen waden. We houden dus onze kippen in de gaten.

Tuinieren

We hebben eindelijk weer eens in de tuin kunnen werken, gewoon verder doen met de winterwerken die een beetje waren blijven liggen door Marcel z’n peesontsteking.

Hij heeft deze week in Albi een MRI-scan moeten ondergaan. Er zit dus een scherpe kalkrand ergens op het schoudergewricht (agressief acromion) waardoor sommige houdingen en bewegingen stekende pijnen veroorzaken. Maar zolang hij die bewegingen niet maakt of die houdingen niet aanneemt, gaat het. Maar zich aankleden, of op z’n rechterzijde slapen …
Hij doet het rustig aan, maar moet eind maart toch naar een specialist om te zien of er geen operatie nodig is.

We hebben intussen 24 frambozenstruiken geplaatst, 12 cassisstruiken, enkele blauwe bessen en appelbessen.
Nu moeten we nog de aalbessen, druivelaars, goji en kiwi omzetten naar de nieuwe moestuin.

Wandelen

We hebben ook een eerste oefenwandeling afgewerkt: 14 km rond Rignac. Een saaie bedoening met hier en daar een mooi uitzicht, dat wel, maar vooral met veel verkeerslawaai, veel asfalt en saaie lange rechte stukken.
Volgende keer nemen we daar een ander circuit, er zijn er genoeg.

En de site/blog?

Daar wordt aan gewerkt:
* we zijn begonnen aan ons hoofdstuk over natuur- en milieubescherming
* verbetering van de structuur
* voorbereiding van nieuwe pagina’s
* verbetering van tikfouten

Maar het vergt allemaal wat tijd, zeker wanneer je ook nog eens enkele sociale activiteiten hebt.
.

Foto : Place Sauvene in Albi
(c) Marcel & Marielle

En de wereld, die draait door

Si février n’a pas ses bourrasques …
… tous les mois feront des frasques

Dit weer maakt ons ongerust, want inderdaad
februari zonder winterse buien deugt niet, dat zal zich later wreken.

Pensioenperikelen

Marcel heeft dit jaar nog geen cent gezien van de pensioendienst, en het heeft ons heel wat webopzoekingen maar vooral heel veel telefoontjes gekost om te weten wat er aan de hand was.

De pensioendienst heeft in naam van “administratieve vereenvoudiging” besloten om de betaling van de pensioenen te veranderen:
Gepensioneerde ambetantenaren met meer dan 1 pensioen en/of uitkering worden sinds 1 januari aan het begin van de maand betaald, die met slechts 1 pensioen of uitkering worden op de 24ste van de maand betaald.

Daarvoor moest er wel een nieuw informaticasysteem opgestart worden en moesten alle oude gegevens overgezet worden. En daar is iets misgelopen. Na het zoveelste telefoontje kwamen we dan uiteindelijk te weten wat er gebeurd was.
Vraag ons niet waarom, maar bij Marielle is het correcte bankrekeningnummer ingebracht en bij Marcel het nummer van onze oude postchequerekening, die al meer dan 3 jaar geleden opgedoekt werd.
Resultaat:
Marielle heeft haar pensioen voor januari en februari gestort gekregen, Marcel niet. En dan begint de administratieve mallemolen te draaien:
omdat in het systeem een verkeerd nummer staat,
-> moet eerst het juiste formulier ingevuld worden,
-> maar dat moet eerst van Brussel naar Frankrijk gestuurd worden,
-> en dan moet dat ingevuld worden,
-> vervolgens naar de hoofdzetel van de bank gestuurd voor ondertekening en een stempeltje,
-> dan komt dat terug naar huis
-> dan mag dat weer naar Brussel
-> en daar moet dat papiertje door de mallemolen
-> wat ongeveer nog een week of 2-3 kan duren.

En je mag dan wel een beetje reserve hebben, maar na 2 tot 3 maanden zonder dat pensioen, begint het toch wat te nijpen en beginnen we naar het spaarvarkentje te kijken (dat angstig wegkruipt natuurlijk).

Hetgeen het ergst is, is nog dat de pensioendienst de melding gekregen had dat de betaling geweigerd was en geen contact heeft genomen met ons. Dan hadden we dat veel eerder doorgehad. We zijn nu pas in gang kunnen schieten nadat we zelf gezien hadden dat Marcel niet betaald was en hebben we op de pensioendienst van de ene naar de andere dienst moeten bellen om na enkele weken pas te weten te komen wat er gebeurd was.

Maar ja, de administratieve molen draait nu en het pensioen wordt binnen enkele weken op onze “nieuwe” rekening gestort.

De site

Die wordt iedere dag een beetje bijgewerkt.

.

Foto : Krokussen in de zon
(c) Marcel & Marielle