De eerste dagen van 2022

Wat doet een mens zoal tijdens deze dagen?
…
Wat nadenken over hetgeen dat was …
en nog komen moet.
…
wat wandelen tussen al die feestelijkheden door…
Wat genieten van de natuur
…
en we hebben de blog wat bijgewerkt…

Overpeinzen.

en dus een overzicht maken van het afgelopen jaar.
Dat jaar was bewogen, met enkele crisissen in en rond onze familie, in ons dorpje halfweg de heuvel …
En de corona-crisis heeft goed ingehakt op de maatschappij en de mensen die we kennen (of dachten te kennen).

En dat laat zich voelen. Overal … ,
in de winkel, in relaties met vrienden en buren, … ja, en ook in het koppel.
Maar we proberen er het beste van te maken, te repareren.
Ja, liefde is een werkwoord…

Eten en drinken

Och, al bij al hebben we het rustig gehouden.
Marcels verjaardag lekker thuis met een (beperkt) aantal goede vrienden
Een kerstmaal in een restaurant in de buurt.
De overgang van oud naar nieuw ook rustig met vrienden thuis met een flesje bubbels.
En nu Mariëlles verjaardag vieren, maar ook rustig met enkele vrienden.
Blijft ons enkel nog de “Galette des Rois” met een glaasje cider …
om dan over te gaan tot de normale gang van zaken.

Wandelen

Niet zo gek veel, maar wel kwalitatief.
Je moet toch ergens die calorieën kwijt…
’s Ochtends is het dan misschien wel koud, maar de uitzichten die je hebt met die uitgeklaarde hemel zijn gewoon onbetaalbaar.
De Plomb de Cantal mag dan prachtig wezen in zijn grootheid, maar tegelijkertijd mag je dat kleine spinnenwebje op de rand van de weg niet missen…

Voornemens

Dezer dagen moeten we ons echt eens zetten aan de grove planning van het jaar want het is nu al jaren dat we zeggen
“we gaan dit doen, we gaan dat doen,
We zouden dit moeten en we zullen dat willen”

Niet dat we echte voornemens maken, want dat lukt toch nooit helemaal.
Maar we hebben binnenkort toch enkele dagen halvelings verplichte rust…

De site bijgewerkt

Het blijft een werk van lange adem, een never ending story.
Zoals in een vorige blog al gezegd, hebben we de structuur van de site aangepast zodat de menus wat korter werden. Zo hebben we al onze bezigheden en hobbies ondergebracht onder de nieuw noemer “onze bezigheden”
Maar we hebben ook nog enkele pagina’s geschreven in natuur en milieu, en er staan er nog heel wat op stapel.
We hebben wat pagina’s aangepast in het deel over de moestuin, maar er is nog werk aan de winkel daar.

2021⇒2022

De merrie met Kerstmis hebben we gehad

… maar er blijft …

nog een happie voor nieuwjaar

… maar wees niet bang …

…

Een jaar loopt weer ten einde.

Niet alleen een tijd voor hitlijsten en jaaroverzichten,
…
maar ook
om goede herinneringen te koesteren,
om wonden de kans te geven te helen,
om het verdriet achter te laten,
om afscheid te nemen van het bittere.

Een tijd om iedereen het beste te wensen
voor het jaar dat ons te wachten staat.
…
We beginnen met gezondheid en geluk,
maar mogen warmte en liefde niet vergeten,
…
een lach van een kind, een zoen van een lief,
een aai over je bol van oma of opa,
… of van mama of papa
er zijn zoveel kleine dingen die het leven aangenaam kunnen maken…
…

maar we wensen je ook

…
de wijsheid vooraleer iets te beginnen,
de eerlijkheid om eigen fouten toe te geven,
de gematigdheid in het oordeel over anderen,
de moed om opnieuw op te staan,
het geloof in het kunnen van jezelf en anderen
de hoop en overtuiging dat alles beter zal worden
de liefde die nodig is om van de wereld een betere plaats te maken

…

...

...Want tegen Carnaval ...

staat dat paard weer op de gang bij buurvrouw Janssen.

Een nieuw gezicht

Het oude afschudden.

Jaja, Marcel was even die wilde haarbos beu.
Door al die covid-maatregelen en de drukte van de eindejaarsperiode kon hij niet meer deftig naar de kapper en zag hij er eigenlijk niet uit, niet dat hij er anders deftig uitzag, maar het werd echt erg.

Dus mocht Marielle opdraven als vrijwilligster:
Eerst wou Marielle nog even een fantasietje uitproberen, maar er zijn hier geen abdijen met bier en kaas, dus is dat afgeketst.

Het is dus allemaal heel kort geworden.
Marcel ziet wel wat er gaat gebeuren tegen de lente of de zomer.
Misschien blijft het kort, misschien komt er weer wat baard bij, misschien gaat alles af, hij ziet wel ???

Feestdagen in voorbereiding.

“Onze feestperiode van het jaar” komt er weer aan:
Dat is 2 tot 3 weken koken en tafelen, en tussendoor toch proberen om iets te bewegen om niet te ontploffen:

• Verjaardag van Marcel
• Kerstmis
• Nieuwjaar
• Verjaardag van Marielle
• En “kleinere” feestdagen
  zoals verjaardagen van vrienden en buren, driekoningen (wat hier toch een soort evenement is met die speciale taart)

Het opbouwen (en later weer afbreken) van heel die kerstversiering, maar Marielle doet dat graag.

Effe de blog recapituleren

Site layout gewijzigd

Regelmatige bezoekers hebben het misschien al gemerkt:
we zijn volop bezig met de site een meer compacte, meer logische layout te geven.
Dat vraagt niet alleen enorm veel nadenken, maar ook enorm veel “geknoebel” inzake plaats in het menu, herstellen van de links, nieuwe informatie inbrengen …
Maar het geeft ons ook nog eens de gelegenheid om zelf alles nog eens na te kijken en ons af te vragen of die informatie, die pagina (nog) wel nodig is.

Oudere berichten geplaatst

Zoals beloofd zijn we bezig om via oude foto’s, whatsapp-berichten en andere zaken bezig om oudere berichten te plaatsen (en de juiste datum te geven) over zaken die we gedaan hebben of dingen die ons overkomen zijn.

• Dat akkefietje over Marcel met de kettingzaag
• Appelsap
• Een nieuwe kerstboom

Volop bezig met de moestuin.

En ja, die moestuin blijft ons bezighouden.
Zowel buiten:
Buiten is het winterseizoen, dus tijd voor de wintergroenten zoals veldsla, spinazie, porei, …
Maar ook  het planten en voorbereiden van volgend jaar is volop bezig met knoflook, sjalotten, de eerste uien, …

En binnen:
Planning van “wat gaan we planten, wanneer, waar en hoe”…
tot het verder uitwerken van onze plantfiches en andere pagina’s.

Gezondheidsupdate Marcel

Vanaf het ogenblik dat je als man
een aantal jaren op de teller hebt,
…
kan het gebeuren dat er beneden iets groeit …
waardoor andere dingen niet meer groeien …

Oudemannenclub

Marcel behoort sinds enige tijd dus officieel tot de club der “oude mannekes”.
Prostaatproblemen komen op latere leeftijd veelvuldig voor, het is dus niks om je er als man voor te schamen.

Het is vooral zaak om er snel bij te zijn om ergere gevolgen te voorkomen.
Omdat in de familie van Marcel prostaatproblemen geen zeldzaamheid waren, wisten we al lange tijd dat er ooit problemen zouden optreden.
Daarom dat hij al van rond zijn 40-45 jaar jaarlijks de PSA-waarde liet opmeten via een bloedtest.

En we kunnen eigenlijk alleen maar elke man aanraden om vanaf een zekere leeftijd, en zeker bij voorbestemdheid, hetzelfde te doen.
En een jaarlijks bloedonderzoek is altijd nuttig.

Het komt langzaam aangeschuifeld …

Het probleem is inderdaad dat de situatie zo langzaam verslechtert dat je je er als man geen rekenschap van geeft.
Maar plots merk je wel dat je “wat moeilijker” plast, dat sex niet meer zo goed gaat als vroeger, dat je regelmatig ontstekingen en infecties hebt in de blaasregio …
En dan is het eigenlijk al te laat.

Jaarlijkse bloedafname

Door een regelmatige controle van de PSA-waarde (Prostaat Specifiek Antigeen) kan je de problemen al een tijdje op voorhand zien aankomen en kan je door medicatie de problemen een hele tijd lang voor je uitschuiven, soms zelf voor de rest van je leven.
Bij Marcel is dat ook een tijdje gelukt, maar de PSA-waarde bleef stijgen en de moeilijkheden namen zodanig toe dat een bezoek aan de uroloog niet langer kon uitgesteld worden.

Operatie

Na een aantal onderzoeken en heel wat medische beeldvorming is de uroloog tot de conclusie gekomen dat een operatie niet langer kan uitgesteld worden.
Die zal plaatsvinden in januari.
Een deel van de zwelling zal “weggeschraapt” worden. In moeilijke taal heet dat “transurethrale prostatectomie” en is voor urologen een routineklus.

Maar …
die operatie is het ergste nog niet, het is vooral die maand verplichte rust naderhand die voor Marcel het ergste zal zijn. Daarom ook dat hij gevraagd heeft om geopereerd te worden in de winter.

Geen kanker

Maar het voornaamste is toch wel dat er geen sporen zijn van kanker.
Het blijft gelukkig bij een gewone prostaatvergroting en voorlopig zonder complicaties.

En Marielle?

Haar gezondheidsupdate zal later volgen, maar daar ligt ook een operatie in het verschiet.
Daar zullen we later over berichten.

Een DIY kerstboom

De paal lag er al meer dan een jaar, …
de planken waren ook oeroud en nat …
…
We zegden al meer dan een jaar…
We moeten toch eens…
… een nieuwe kerstboom maken …

Een project van lange adem

We zaten er al 2 jaar op te broeden.
Maar eerst was er dit,
en dan was er dat,
En dan had Marcel niet het nodige materiaal
ofwel niet het nodige gereedschap,
…
Kortom, excuses in overvloed om te verhullen dat we geen zin hadden om eraan te beginnen.
Maar niet alleen dat, er was ook een probleem met het concept, het zat niet goed in Marcel z’n hoofd. “Hij had dat ding nog niet helemaal uitgeknoebeld.”

Maar, op een dag … Eureka

Surfen, niet met de wind, niet op de golven,
Nadenken, … foto’s van vroeger bekijken …
Herinneringen ophalen …
kortom allerlei dingen doen terwijl we het projectje eigenlijk lieten sudderen,
En plots zei Marcel: “ik heb een idee, nog niet helemaal uitgewerkt, maar ik heb een idee.”

En zo rijpte het ontwerp:
Een verticale stam, met takken van planken gerecupereerd van oude paletten en tussen die takken een soort van inlegsegmenten om afstand en luchtigheid te creëren.
We besloten om te vertrekken op een basis van 80 cm breedte en zo langzaam naar de top te werken, met 1 cm per tak.
De tussensegmenten zouden ongeveer dezelfde dikte moeten hebben als de planken die de takken moesten vormen.

En de uitvoering

Heeft ook een tijdje op zich laten wachten.
Eerst moesten de takken op lengte gezaagd worden.

Dan moest dat gat geboord worden in het exacte midden van iedere tak.
Maar dat gat moest natuurlijk een diameter hebben die minstens zo groot was als de “stampaal”. En in die tussensegmenten moest ook zo een gat komen…

Daarvoor hadden we een kolomboor nodig, en die hadden we sowieso nodig voor nog een heleboel andere projecten later. Dus werd die gekocht, en natuurlijk ook een speciale forstner-boor met een diameter van 6 cm.

Dan kwam het afmeten van het midden van de “takken”.
En er moest mallen gemaakt worden zodat die gaten exact in het midden van de takken en de tussenringen zouden komen.

De gaten boren in de takken was nog redelijk simpel.
Die tussenringen waren het grote probleem:
We hadden die dingen uit gerecupereerde palen van een omheining gezaagd, maar er niet bij nagedacht dat dat hout speciaal behandeld was…

Dus het ogenblik dat we begonnen met het boren van die gaten in die tussenringen …
Begon dat hout te dampen en te stinken, terwijl de boor zeer snel heet liep.
Daarenboven braken die “ringen” dan op het einde telkens nog eens in 2 of 3 stukken uit elkaar.

Oplossing voor de tussenspatie.

Die tussenspatie was echt wel nodig om die kerstboom een luchtig karakter te geven, om hem niet te plomp te laten uitzien.
Dus hoe ging je die ringen vervangen?
Ijzerdraad? Ringen voor een badkamergordijn? Een ander soort ringen fabriceren?
Tot we ons oog lieten vallen op een oud stuk hout met schroeven die er halvelings uitstaken.

Dus we hebben telkens 3 schroeven geplaatst rond het geboorde gat van de takken  tot op een bepaalde diepte zodat er een goede cm tussenruimte zou zijn.

De vormgeving

En dan hebben we die planken rond de stam geplaatst.
Eerst kriskras om het geheel op een echte boom te laten lijken, maar dat trok echt op niks. Je kon er zelfs niks van een boom in herkennen.

En toen herinnerden we ons een vitrine die we ooit gezien hadden in de tijd dat we nog in Duitsland woonden: een spiraalvormige witte kerstboom.
Dus gelukkig maar dat die takken niet vastgeschroefd waren.

Het resultaat

Gemaakt uit afvalhout en veel fantasie:

Een sabbatjaar

Een jaartje “digitale rust”

Inderdaad,
we zijn een jaartje bewust van onze site weggebleven, geen statistieken bekeken, geen reacties bekeken, niks, …
En we hadden het nodig, want zo een blog/site slorpt je op, je wil altijd beter doen, altijd bijwerken, altijd meer en betere informatie geven.
En dan wordt het een sleur, een werk, een karwei. En dat is niet wat we voor ogen hadden toen we hieraan begonnen.

We hebben dus heel wat in te halen qua blogwerk, maar hieronder alvast een kleine opsomming van de voornaamste dingetjes dit jaar.
Die zullen naderhand uitgewerkt worden in aparte blogberichten.

Hebben we dan stilgezeten?

Zeker niet.
Er was werk genoeg aan de winkel:

• de moestuin
  We hebben een volledig nieuw design ontwikkeld dat zich perfect inpast in het grote plaatje dat al uitgetekend en uitgewerkt was.
  Dat design omzetten in realiteit was dan weer andere kost, want veel hard labeur en vooral handenarbeid, maar de resultaten mogen er zijn.
• de ezels
  We hebben jammer genoeg afscheid moeten nemen van Duc’s halfzus “Bisou”.
  Op een zekere dag was ze ’s ochtends nog actief, en dezelfde namiddag lag ze plots dood in de wei. Ze was nog maar 9 jaar oud en niemand die ons kan uitleggen wat er gebeurd zou kunnen zijn.
  Maar we hadden het andere ezeltje, dat we van dezelfde eigenaars gekocht hadden, ook al veel te snel moeten afgeven.
• nieuwe ezeltjes
  Omdat paardachtigen, en dat zijn (muil)ezels tenslotte, kuddedieren zijn, mag je ze eigenlijk niet op hun eentje laten. We moesten dus op zoek naar gezelschap voor Duc.
  En daar hebben we geluk gehad. Een boer op niet al te grote afstand had een paar ezels te veel in z’n kudde en wilde af van de jongste, een moeder met haar veulen.
  Dus zijn Caddie en Kebab Duc gezelschap komen houden.
  En een extra verrassing was dat Caddie zwanger was (en nog steeds is op dit moment) zodat we binnenkort een nieuw beestje welkom mogen heten.
  Maar omdat we dan teveel dieren hebben, zullen we Kebab moeten verkopen.
• stallingen bouwen
  Omdat we stilaan de verbouwingen aan het voorbereiden zijn, moesten er een paar oude, voorlopige, constructies afgebroken worden.
  Maar we hadden wel nog steeds stalling nodig voor zowel de graafmachine als voor de dumper en onze aanhangwagen.
  Daarnaast moest er ook een nieuwe houtschop gebouwd worden, waar we ook het grotere tuinmateriaal in wilden onderbrengen.
• Brandhout en stommiteiten
  Begin dit jaar heeft Marcel op één van onze weides de fruitbomen vrijgemaakt door een aantal eiken om te zagen.
  En zo ging hij op een dag “eens snel effe nog een boompje doen”, maar is toen uitgeschoven met een draaiende kettingzaag in z’n hand.
  “Haast en spoed is zelden goed” of “Routine kan dodelijk zijn” …
  Resultaat:
  een jaap van 15 cm in z’n linkerbeen even boven de knie.
  Hij dacht voor dat kleine werkje geen zaagbroek nodig te hebben.
  Dat was dus 2 weken verplichte rust en veel inhaalwerk naderhand.
  Sindsdien doet ie bij het minste zaagwerk toch z’n zaagbroek aan.
• Appeltjes
  Maar die appelaars hebben nog nooit zoveel fruit gegeven.
  Terwijl op andere weides de bloesems in het voorjaar bevroren waren en we daar dus totaal geen oogst hadden, heeft deze wei toch rond de 600 kg opgeleverd.
  Dat geeft dus veel appelsap, ciderazijn, “appelwater”, confituur, compote, en appeltjes om zo te eten natuurlijk…
• Een rampjaar voor de tomaten
  en nog een paar andere groenten…
  Een te droog voorjaar met zelfs nog zeer late vorst, een te natte overgang naar de zomer en dan daarbovenop nog eens een droogte van enkele maanden …
  daar kunnen niet veel groenten tegen.
  Vooral voor de tomaten was het rampzalig. Door de vele regen heeft zich zeer snel de meeldauw ontwikkeld en die was niet tegen te houden. Je kon de aangetaste scheuten niet zo snel verwijderen of de rest was al aangetast.
  Ook de knoflook, sjalotten en uien konden niet zo goed tegen de nattigheid, net zoals de knolselder, de rode bieten en nog een paar knolgewassen
  Daarentegen hadden we meer dan voldoende courgettes en pompoenen en hadden de aardappeltjes en boontjes het eigenlijk ook niet slecht gedaan.
• …

En nog eens een coronajaar

Dat dat verdomde coronavirus nog steeds niet weg is, hebben we geweten.
We hebben intussen onze derde prik gehad en bereiden ons voor op een nieuwe prik in het voorjaar.
Intussen gaan we het derde jaar in dat we onze kinderen en kleinkinderen niet meer hebben kunnen vasthouden en knuffelen.
Telkens kwam dat verdomde virus weer terug de kop opsteken.

We hebben onze mening over anti-vaxxers en andere zaken, maar we gaan beleefd blijven …

Plantfiches

Na studie en synthese zijn we er eindelijk in geslaagd om een type plantfiche te ontwikkelen die aan onze verwachtingen en eisen voldoet.
Nu moeten we die “alleen nog maar” invullen en per plant heb je toch al snel meerdere dagen nodig om de informatie te verzamelen, te sorteren, te ordenen om uiteindelijk het essentiële over te houden voor een werkbaar instrument voor de moestuin.

En dan het dagdagelijks leven

Dat gaat ’n gangetje, met ups en downs, met de probleempjes die komen met de jaren, met vrolijke dagen en minder vrolijke.
Het sociale leven lijdt wel enorm onder corona omdat er hier in het diepe Frankrijk toch meer protest is tegen de maatregelen waardoor een aantal buren en kennissen niet meer kunnen of willen deelnemen aan de activiteiten die dan toch kunnen doorgaan, maar dan “enkel met QR-code” …
En zelf proberen we toch nog steeds zo voorzichtig mogelijk te zijn in onze keuze van activiteiten, zeker met de laatste coronacijfers.

Er komen ook een paar dingen op ons af inzake gezondheid:
ja of neen operatie voor Mariëlle en welk alternatief indien geen operatie,
en toch een operatie voor Marcel.

En dan gaan we nu beginnen met het bijwerken van de site, de blogberichten en onze plantenfiches.

…

Appelsap en de rest

Iedereen wil appels eten …
Maar er zijn er niet veel
…
…. die ze willen plukken

Een niet al te best jaar.

Door een late vorst tijdens de bloei van de appelaars hier in de streek, waren we op z’n minst de helft van de bloesems, en dus ook van de appels, kwijt.
Gelukkig was één van onze weides redelijk beschut gebleven van die koude wind en konden we daar nog een mooie oogst vinden.

Het was die wei waar Marcel in het voorjaar de eiken had omgelegd (en zich in z’n been had gezaagd) om de appelaars wat licht en ruimte te geven.

We hadden dan ook een eerste oogst van om en bij de 600 tot 700 kilo.

De vereniging

Samen met de andere leden van de vereniging “Variétés Locales” onderhouden we ook een gemeenschappelijke boomgaard. Snoeien, rot fruit of te vroeg gevallen fruit weggooien,  bomen controleren op ziektes en behandelen…
En vanzelfsprekend worden daar ook de appels geraapt en geplukt.
Tijdens de laatste onderhoudsronde, konden we zien dat de bomen werkelijk vol appels hingen, er waren zelfs enkele takken gescheurd onder het gewicht.

Dat betekende dus dat we overvloedig appelsap zouden kunnen maken om te verkopen ten voordele van de vereniging.
De bestelling liepen dan ook vlot binnen.

Diefstal

Alleen kwamen we op de plukdag voor een onaangename verrassing te staan:
Plots waren alle appels vanaf de grond tot op reikhoogte weg.
Er lag of hing geen enkele appel meer in bereik.
Naar schatting waren er ongeveer 500 tot 600 kilo weg.
Wie dat allemaal gestolen heeft weten we niet, maar de boomgaard ligt tussen een verkaveling en bossen en weides, vlakbij de gemeentelijke sporthal, er loopt een wandelweg langs, je kan er met de auto geraken …
En niemand van de buren heeft ook maar iets gezien…

De dag van het persen.

Tja, dan heb je als vereniging voor 700 liter aan bestellingen en kan je er maar een goede 300 – 400 leveren.
Dus klop je aan bij je leden …
En omdat wij nog een beetje appelsap over hadden van vorig jaar, en we ook nog niet alle appels geplukt hadden, hebben wij gelukkig de rest van de bestelling kunnen overnemen.

Met 600 kilo appels maak je ongeveer 300 liter sap.
Van die 300 liter zijn we met 10 liter thuisgeraakt…

En verder?

Intussen had het verhaal van de diefstal de ronde gedaan in de buurt en konden we via vrienden en kennissen nog een aantal appels rapen op andere plaatsen.
Resultaat:
we hadden opnieuw meer dan 600 kg appels en hebben we onze geplande dingen kunnen doen:

• 100 liter appelsap voor het maken van “eau de vie”
• 20-30 liter appelsap voor ciderazijn
• ongeveer 250 liter appelsap voor persoonlijk gebruik en occasionele verkoop aan vrienden of kennissen.
• enkele kilos voor appelmoes en confituur
• kilos en kilos gewone eetappels
• en appeltjes voor onze viervoeters

We hebben intussen dus opnieuw een paar weides gevonden waar we de volgende jaren mogen rapen en plukken.

Effe boompje omleggen

Haast en spoed is zelden goed …
Routine is dodelijk …
“Rap effe iets doen” bestaat niet …
…
Vite et bon fait rarement bon mariage …

En nog meer van dat fraais.

Een dinsdag in januari …

Marielle was voor de namiddag nog wat inkopen doen, het werk in en rond huis was gedaan en er was nog heel wat tijd over.
Dus ging Marcel nog snel-snel dat ene boompje omleggen dat op maandag niet gelukt was.

Kettingzagen gevuld en gescherpt in de kruiwagen…
Samen met markeerverf, meetstok en handschoenen …
Och, voor dat effe die lompe zware zaagbroek, zou wel niet nodig zijn…
Rustig naar de weide wandelen…
Alles klaarmaken, helm op, handschoenen aan …

En aanvallen maar:
Valrichting bepalen, valhoek uitzagen, controleren of alles mooi zit…
Scharnier goed uitmeten, zaagsnee beginnen, …
En wanneer de boom begint te vallen …
De gashendel loslaten, denken dat je de rem opzet …
Enkele stappen naar achter zetten om een eventuele terugslag of terugsprong te ontwijken …

En dan op een houtje trappen en naar beneden schuiven …
terwijl die kettingzaag aan haar laatste omwentelingen bezig is.

En dan kan je gelukkig nog vloeken.

En dat doe je dan ook.

Het volgende dat je doet is de hulpdiensten bellen:
“Goeiedag mevrouw, ik sta op de weg van … naar …
en heb net met een kettingzaag in mijn linkerbeen gezaagd…
De wonde zit een paar cm boven de linkerknie, is ongeveer 10-15 cm lang en net geen cm diep.
Ik bloed een beetje, maar kan nog gaan.
Neen, ik heb geen verbanddoos mee, en neen er is niemand bij me….”

Veel extra details werden niet gevraagd.
Die ziekenwagen zou nooit sneller daar geweest zijn, moest hij niet verkeerd gereden zijn …

En het materiaal, en de rest???

Marcel kon gelukkig nog gaan. De bloeding was zo heel erg niet.
De kettingzagen moesten aan de kant gelegd zodat ze niet te zien waren van op de weg.
Dan moest natuurlijk Marielle gebeld worden:
“Schatje, niet verschieten, het is niet erg, maar ik heb net de ziekenwagen gebeld.
Ik heb met de kettingzaag in mijn been gezeten …
Maar nog ne keer, het is niet zo erg, het gaat. Doe maar rustig voort.
Maar kan je me straks m’n carte vitale naar het ziekenhuis brengen?”

Marielle was niet veel later dan de ziekenwagen daar, maar ze had intussen al de buurman gebeld:
“… kan je even naar Marcel gaan kijken? Hij staat ginds op de wei en heeft met de kettingzaag in z’n been gezaagd.”

Nou, die was ook snel daar en was verwonderd om Marcel naast de weg te zien staan.
Hij spreekt ons er nog regelmatig over aan.
Maar de kwestie van kettingzagen, benzine en ander materiaal was dus al opgelost.

Ziekenwagen en ziekenhuis

In de ziekenwagen konden de verplegers inderdaad zien dat de wonde niet zo fel bloedde. Dan moest er beslist worden welk ziekenhuis Marcel kon opnemen, want met die coronasituatie was dat niet evident.

Naar het ziekenhuis van Decazeville dus, net datgene wat we niet graag hadden, maar je mag niet kiezen.
En dan krijg je daar ook nog eens net die ene dokter te zien die je niet wil hebben omdat je hem kent van een vorig akkefietje.

Resultaat:
een rafelige snede in de broek, en in het been eronder ook natuurlijk.
Door de slordige verzorging heeft die dan ook nog eens veel langer nodig gehad om te genezen.

En dan moet je een paar dagen rust nemen om die wonde te laten verzorgen en te laten helen. En we kennen Marcel …

Maar 2 weken later stond hij, maar deze keer in zaagbroek, terug op de wei.

Het bruine goud

Qui vend sa paille vend son grain…
…Qui vend son fumier vend son pain.

Oud boerenspreekwoord

Gouden afval

Zonder mest heb je inderdaad geen brood, want het is de gecomposteerde mest die de aarde voedt en de aarde voedt vervolgens de plant.

We hebben vorige weken (eigenlijk groen) moeten lachen met de stommiteiten van de mensen.

Een van onze buren had een halve dag hard z’n best gedaan om alle bladeren op z’n koer samen te harken om ze daarna dan ergens op één van z’n weides te gaan verbranden. Niet alleen stonk dat verschrikkelijk, maar die rook bleef door het weer ook nog eens een ganse dag en nacht rond het dorp hangen.
Een andere buur gooit dagelijks z’n bijeengeharkte bladeren in z’n aanhangertje om dan op zaterdag naar het afvalpark te gaan om ze daar te gaan droppen.

En dan klagen beiden in het voorjaar dat de bloemen- en potgrond zo duur zijn.
Maar wanneer wij dan zeggen dat ze in het najaar de potgrond hebben verbrand of weggegooid, snappen ze het niet…

…Wij verzamelen zoveel mogelijk de bladeren op onze weides en in onze bossen, en pakken tegelijkertijd de oude ezelvijgen mee.
Dat gaat dan de composthoop op, samen met het andere tuinafval, en verandert dan in compost en na een jaartje zelfs in pure pot- en bloemengrond. Ideaal om voor te zaaien en zaailingen om te potten.

Jaarlijks halen we, naast de halfrijpe compost, zo ongeveer iets meer dan een kubieke meter van die zaaigrond.
Wanneer je dan in de winkels ziet wat die grond per klein zakje kost, dan weet je dat je inderdaad bruin goud verzameld hebt.

Het is plots koud en guur geworden.

En daarbovenop regent en miezert het ook nog eens. Eén dezer dagen zou het wel eens kunnen sneeuwen.
Daardoor vermindert de zin om naar buiten te gaan, maar van een beetje kou ga je niet dood…
Er zijn -naast bladeren en paardenmest rapen- werkjes genoeg op de boer’nbuiten.

Houthakkertje spelen

Binnenkort is het de laatste dalende maan van het jaar en die valt toevallig samen met de afnemende maan.
Volgens de ouderen is deze periode van “la dernière vieille lune de l’année” de ideale periode dus om bomen te vellen.
Het sap zit volledig in de wortels en het hout zal dus mooi sapdroog zijn en niet zo snel rotten.

Apestreken van onze ezels

Bij het repareren van de omheining van de weide onder het huis hadden we een boom moeten vellen die anders toch zou gevallen zijn.
De beek had het halve wortelstel blootgespoeld en de ezels hadden deftig aan de bast geknaagd zodat-ie half dood was.
Zo gezegd, zo gedaan. We hebben alles mooi op maat gezaagd: dikke blokken op 33 cm, andere stukken op 1 meter en de takken op 2 meter. Dat is makkelijk voor het zagen later. En vervolgens hadden we alles mooi op een hoop gelegd naast de wei.

Hebben die twee viervoeters niet beter gevonden dan met hun hals -tussen de prikkeldraad door- de takken vast te pakken met hun tanden en ze -tussen die prikkeldraad door- de wei in te sleuren om daarna rustig van de bast te kunnen smullen.
Maar het weze hen gegund…

IdN van de post en andere pagina’s

We hebben weer enkele pagina’s in de afdeling raad en daad aan moeten passen door wijzigende regeltjes.
Zo is de digitale identiteit van de post niet meer voor ons beschikbaar. Dat is enkel nog voor personen die een Frans identiteitsbewijs hebben.
Wij zijn dus ook onze oude IdN kwijt.
We hebben hiervoor de Franse post aangeschreven en hun antwoord is een koud “jammer maar helaas – en u heeft andere mogelijkheden om op officiële sites in te loggen“.
Daarnaast zijn er enkele kleinigheden veranderd inzake het inschrijven van een auto in Frankrijk zodat het zelf inschrijven weer iets moeilijker geworden is. Je kan het nog steeds zelf doen, maar je merkt dat de Franse overheid eigenlijk van deze dienstverlening af wil en je naar commerciële (betalende) partners dwingt.
Dat heet dan in newspeak “de staat moet afslanken”, in realiteit moet je duur betalen voor een dienst die vroeger “gratis” was. Je betaalde er wel voor via je belastingen, maar die verminderen dan toch niet in verhouding.

De eerste vorst

Novembre est le mois des morts,
… Si tu ne veux pas mourir encore,
… Habille-toi plus fort.

Eindelijk, het heeft gevroren!

Na een lange (te) warme periode wordt het eindelijk kouder.
Waarom we daar zo tevreden over zijn?
Heel simpel, Het doet gewoon deugd om eens een echt frisse neus te halen. En we kunnen ook mispels gaan plukken om er -wat anders?- lekkere confituur van te maken.

Maar de natuur heeft deze vorst ook nodig om tot rust te komen. Enkel de wintergroenten “doen” het nog, de prei, kolen, …
We hebben onze laatste frambozen van het jaar geplukt…
Het is de ideale tijd om knoflook te planten.
…
En het is een ideale periode om al aan de voorbereidingen van volgend seizoen te beginnen.

Ons dagelijkse leventje…

kabbelt “rustig” verder.
Door het mooie weer zijn we van het eerste tot het laatste licht buiten bezig en daarna moet het gereedschap onderhouden worden, de kettingen van de zagen geslepen, …

We hebben gratis hooi kunnen vinden om de groentetuin te mulchen. Daar kruipt wel wat tijd in, maar het zal wel lonen.
Tegelijkertijd is het bladeren verzamelen geblazen, die geven een uitstekende compost.

De nieuwe houtschop krijgt ook eindelijk z’n finale vorm, er zijn nog wat details te regelen.

En dan begint binnenkort het seizoen van houthakken:
begin december is het namelijk dalende maan, een ideale periode om bomen te vellen omdat dan het sap zo goed als volledig in de wortels zit.

En de site?

Dat moet dan maar gebeuren in de resterende tijd…

We zijn bezig met nieuwe pagina’s over hetgeen we dit jaar gedaan en gemaakt hebben.
Er zijn al een aantal pagina’s klaar over confituur maken en conserveren van groenten en fruit.

Daarnaast denken we ook na over het creëren van nieuwe berichten met een vroegere publicatiedatum zodat we die berichten toch een beetje in de juiste volgorde kunnen plaatsen.

We zijn er in geslaagd om een aantal van de problemen met de WP-editor (de computeromgeving waarin deze site gesmaakt wordt) op te lossen of te omzeilen. Alles lukt nog niet, maar het begint dus toch te lopen.