Een jaar vol emotie voorbij

Als alles verandert,
dan Verander je mee.
…
we lieten gaan wat voorbij is
en gaan nu verder met twee.

We hebben lange tijd niets aan deze blog gedaan, maar …
Het jaar 2023 was er dan ook één vol emotie, zowel op persoonlijk vlak als bij familie, vrienden en kennissen.
We gaan om een heleboel redenen niet verder in op alle details, maar het grote plaatje kunnen we delen

Een afscheid

Een van onze kinderen heeft besloten om ons de rug toe te keren en dat heeft pijn gedaan.
Maar eenmaal de rouwperiode achter de rug en na alles op een rijtje gezet te hebben, hebben we ingezien dat de nieuwe situatie beter is dan de vorige.
Er zijn geen heftige rollercoasters meer van aantrekken en afstoten, van ruzies en valse excuses, van slingeren tussen hoop en desillusie, van …

We herkenden in deze persoon niets meer van het kind dat we hadden helpen opgroeien.
We hebben uiteindelijk dan toch definitief afscheid kunnen nemen van dit kind dat ons totaal onbekend geworden was,
…
dat ons kind niet meer was
…
Dit kan voor sommigen hard klinken, maar zij die ons kennen, weten dat het op deze manier beter is.

En er zijn zelfs een hoop (met dit kind verbonden) conflictsituaties tussen ons tweetjes verdwenen. Kortom, ons leven is een stuk rustiger nu.

We lieten dus gaan wat voorbij is.

Maar ook een welkom

Maar ons andere kind heeft dan uiteindelijk “zijn metamorfose” kunnen doorlopen.
Hij is nu veel gelukkiger dan vroeger.
Ook wij zijn gelukkiger omdat wij als ouders er al sinds de pubertijd in betrokken waren zonder ooit het ten gronde liggende probleem te kennen. Een kind dat zich niet op zijn plaats voelt, dat zich niet goed voelt en ook nog eens niet weet wat er precies aan de hand is, is niet makkelijk om te laten opgroeien.
Er zijn meer crisissen geweest dan ons lief was.
Maar dat is intussen allemaal voorbij en we zien hem helemaal op- en openbloeien.

Intussen is hij zelfs gelukkig getrouwd en hebben we er dus een schoondochter bij.
Samen hebben ze grootse toekomstplannen en we wensen ze dan ook alle succes toe.

En er zijn er weer twee.

En hier met ons?

Afscheid nemen is nooit makkelijk, maar we hebben een grote vrede herwonnen.
En nu ook die hele transitieperikelen voorbij zijn, en ook daar alles goed loopt, zijn wij ook gelukkig.

En nadat al die problemen verdwenen zijn, hebben we een stuk rustiger vaarwater gevonden in ons leven..
Maar we hebben er onze tijd voor moeten nemen, dat jaar er tussenuit was nodig,
…
meer dan nodig.

En we gaan nu verder met twee..

En ja, we zijn veranderd…

Dus verandert de site mee.
Maar dat is voor binnenkort.

100 jaar geleden ….

Op 23 maart 1923
om precies te zijn
…
vonden deze twee het geluk bij elkaar
en…
ze brachten dan ook nog eens
11 kinderen groot

En van één van die kinderen is Marcel dan weer een kind.

En zoals zij keken naar hun kleinkinderen,
kijken wij intussen naar onze kleinkinderen…

Chiel Vaes en Anna Oeijen, Marcels grootouders langs moeders kant.

Kuren en meer

Het is niet Vichy of Vittel
ook niet Balaruc-les-Bains
…
Het is niet mondain
Maar het doet deugd
aan de botten en spieren
…
En het ligt nog mooi naast de deur ook.

De jaarlijkse kuur

Het mooie aan de Franse gezondheidszorg is dat ze zeer preventief is ingesteld.
Dat betekent dus dat men jaarlijks “op kuur kan” indien je huisarts of een specialist dat nodig vindt.
En dat wordt dan volledig ten laste genomen van de “sécu” (wat men in België “de ziekenkas” zou noemen).

En wij hebben met de leeftijd wel wat kwaaltjes ontwikkeld die voor een dergelijke kuur in aanmerking komen: reuma en artrose.
We staan dan misschien nog niet krom, en we zijn zeker en vast nog actief.
Maar af en toe steekt hier en daar wel eens een “pijntje” z’n kop op.

Maar we hebben één groot geluk:
Cransac (les thermes) ligt op nog geen 6 km van deur tot deur.
En laat dat nou net een kuuroord zijn waar men een uitstekende behandeling kan krijgen tegen reuma.

Voor diegenen die er  niet in geloven: na die kuur voelt men zich in het algemeen wat minder stijf, gaat het bewegen wat makkelijker enz…
En dat effect houdt 6 – 9 maanden aan, indien je natuurlijk de richtlijnen volgt.
Het dient tot niks als je naast de kuur als een gek zware fysieke arbeid gaat verrichten of kilometers in hoog tempo gaat wandelen of fietsen.

Marielle verdraagt die hitte en die geur niet zo goed, dus zij is er mee gesopt, maar Marcel gaat ieder jaar “3 weekjes op vakantie”.
Dat wil zeggen dat hij in de voormiddag de kuur volgt (van het ene stoombad naar het andere) en het de namiddag “rustig aan” doet. Een beetje tuinieren, wat lichte klusjes, een beetje wandelen, …
…
En dat is dus exact wat hij momenteel bezig is.

Droogteperiode

We hebben hier in het zuiden van Frankrijk na ongeveer 5-6 weken zonder neerslag van betekenis eindelijk wat regen gezien. En vorige zomer was ook al veel te droog.
Er is wat regen gevallen in het najaar en vorige week vielen er enkele sneeuwvlokjes, maar “ons beekje” stond verdomd laag voor de tijd van het jaar.

Wanneer de regen van deze weken geen soelaas brengt vrezen we voor de moestuin en de boomgaard dit jaar.
Dan moeten we op zoek naar groenten die weinig tot een water nodig hebben en nog meer hooi gaan zoeken om af te dekken.

Maar het was wel koud die laatste weken, nachtvorst tot -10, maar overdag dan wel zonnig, maar nog steeds fris.

Blog

In de blog hebben we ons voornamelijk beziggehouden met de pagina’s over voorouderonderzoek.
Zo hebben we voor de familie van Marcel heel wat gegevens van tantes en nonkels verzameld, maar er ontbreken ons nog een paar neven en nichten…
We zijn ook iets verder de geschiedenis ingedoken, maar er is nog steeds hopen werk te verrichten.

…

Koetsiershand

Een paard heeft benen
en een hoofd
Zelfs een mond heeft een paard
…
Dat is meer dan wat je,
van bepaalde mensen
geneigd bent te zeggen.
…
een gedichtje gevonden op internet

Beestjes?

Neen, een paard heeft Marcel nooit gehad, en hij heeft ook nog nooit een koets gemend, maar hij zit wel met een koetsiershand.
In de afbeelding hierboven zat hij zowat tussen hand 2 en 3.
Werken, klussen en tuinieren ging nog redelijk, maar het begon pijn te doen bij het hameren of stevig vasthouden van dingen.

Dupuytren

We gaan hier niet uitleggen wat een koetsiershand (de ziekte van Dupuytren) is, hoe je eraan komt en of en hoe je er vanaf geraakt.
Doe een zoektochtje op internet en je wordt om je oren geslagen met informatie.

30 januari werd Marcel geopereerd. Dat was ’s ochtends binnen en ‘in de namiddag terug buiten. Buiten die totaal lamgelegde arm die dag zelf viel het allemaal nogal mee.

Maar toen kwam het moeilijkste: 2 weken niet “werken”, niks heffen met die hand, geen zware inspanningen, geen moestuin, … kortom: redelijk rustig blijven en zo goed als niks doen … Dat moet je dan net aan Marcel vragen.

De beesten en de weides

Vooral toen Duc, ons muildier, ongeveer anderhalve week later besloot dat het gras bij de buren beter smaakt dan bij ons.
We weten intussen dat muildieren en ezels brambessen tot op de grond afvreten.

Toen we eind vorig jaar de wei onder de rotsmuur heddan bijgewerkt en vergroot stond er een hoek van enkele 10-tallen vierkante meters nog vol met braambessen en hadden we gezegd dat we dat hoekje in het voorjaar zouden opruimen om daar de omheining te repareren.
Dat was dus buiten de beesten gerekend. Die hoek is mooi leeg gevreten, en stond de omheining daar dus in al haar halfvergane glorie te pronken.

Duc heeft er toen natuurlijk van geprofiteerd om van dat lekkere gras te proeven en hij was met geen middel terug in z’n eigen wei te krijgen.

Dat betekende dus dat die omheining moest gerepareerd worden, want de weide waar hij stond te grazen was voor de koeien van een lokale boer bestemd.
Gelukkig kennen we die mensen en konden ze er hartelijk mee lachen.
We hadden dus een paar dagen.

Maar we kunnen jullie garanderen dat een weipaal inkloppen met een paalhamer van 5 kg in normale omstandigheden al een hele karwei is. Maar om dat te doen met een hand die nog niet helemaal genezen is …

Maar in ieder geval de omheining is gerepareerd, Duc staat terug in z’n eigen wei bij z’n ezeltjes en Marcel moest een paar dagen extra rust nemen.

Voor de rest?

In de blog hebben we ons voornamelijk beziggehouden met de pagina’s over voorouderonderzoek.
In de keuken hebben we wat nieuwe soepen gemaakt omdat we stilaan de pompoenen moesten verbruiken voordat ze slecht werden.

…

Een goed (?) jaar weggeweest

Even weg,
is niet altijd weg
…
Het is gewoon even de tijd nemen
om terug te komen.

Hoe komt zoiets?

Inderdaad, 2022 hebben we zeer weinig aan deze blog gewerkt.
En daar waren verschillende redenen voor:

Enerzijds enkele gezondheidsprobleempjes, anderzijds een enorm drukke agenda voor weinig tijd.
Maar ook een tijdlang gewoon geen zin.

Dan kwam daar nog een flinke portie coronamoeheid bovenop, van de ene lockdown naar de andere beperking en weer terug.

Dan waren er wat issues in de familiale kring waar we liever niet te diep op ingaan.

En dan kwam daar dan natuurlijk die enorme lange en droge zomer bij die ons enorm veel tijd heeft gekost om nog maar gewoon de groenten te doen groeien.

Inhaalbeweging?

Zoals bijna elk jaar zullen we een tijdje bezig zijn met herinneringen op te halen, te rangschikken en ze dan eventueel in een pagina of berichtje te gooien.
We zullen ook ons werk hebben om de pagina’s over de moestuin (waar toch wel wat gepresteerd is) bij te werken.
En dan is er natuurlijk ook het stamboomonderzoek waar we waarschijnlijk extra hulp zullen nodig hebben.

Tot binnenkort dus…

 

Iets in dat hoofd

Ici on ne boit pas d’alcool
mais des spiritueux
…
Donc, nous ne sommes pas des alcooliques
Mais des spirituels
…
Van een uitstalraam in Albi

Hoofd- en andere pijnen

Marielle klaagde al sinds geruime tijd over plots opkomende pijnscheuten, pijnen bij het eten, bij het bewegen van het hoofd, …
Ze had dan wel een kleine zwelling achteraan aan de rechterzijde van haar hals en volgens de huisarts kon die wel eens drukken op de zenuw van Arnold en dus die plotse pijnscheuten verklaren. Maar vroegere specialisten hadden gezegd dat dat nooit de oorzaak kon zijn van de andere pijnen.
Kortom, tijd om naar andere dokter(s) te gaan en de oorzaak te zoeken.

Vorig jaar was Marielle al geopereerd geweest aan haar onderrug en ze was heel tevreden van die chirurg. Bovendien hadden zowel hij als de kliniek een hoop lovende recensies van ex-patiënten.

Verder onderzoek

Deze arts wilde dan toch verder onderzoeken en de nodige beeldvorming uitvoeren.
Dat werd dus opnieuw enkele keren heen en weer Toulouse.
Voor onze omgeving is Toulouse “the place to be” qua ziekenhuizen en specialisten, maar het is telkens weer 2 uur heen en 2 uur terug. Je rijdt er dus niet echt voor je plezier naartoe.

Conclusie was: een “lymfoom“.
Dat was effe schrikken want lymfoomgezwellen worden meestal in verband gebracht met kankers aan de  klieren (lymfeklierkanker).

Maar dit gezwel groeide echter maar zeer langzaam, het zou dus niet echt kwaadaardig mogen zijn en een dringende operatie was niet nodig.
Maar ook deze specialist was niet 100% zeker dat het gezwel de oorzaak was van al die pijnen.
Hij kon dus al helemaal niet garanderen dat -moest hij het gezwel verwijderen- de pijnen zouden ophouden.

Operatie

Maar de pijnen bleven aanhouden en verergerden langzaam (maar zeker).
Tot Marielle het echt niet meer kon uithouden. Ze hield er na verloop van tijd zelfs slapeloze nachten aan over.

In samenspraak met de specialist werd dan besloten om het gezwel te verwijderen.
De operatie heeft dan plaatsgevonden half januari, en bijna onmiddellijk erna waren een aantal symptomen verdwenen.

Bij het nagesprek moest de chirurg wel toegeven dat de verwijdering moeilijker was dan eerst gedacht.
Het lymfoom had zich zoals een octopus tussen en rond zenuwbanen en spieren gekronkeld. In plaats van de voorziene 2-3 uurtjes heeft de operatie bijna 5 uur geduurd.

Genezing

De genezing verloopt niet helemaal zoals voorzien, maar er is vooruitgang.
Het gaat gewoon allemaal wat langer duren als eerst gedacht.

En binnenkort is Marcel aan de beurt.

…

Effe tussendoor

Je vuile was
hou je binnen
…
Maar als je alleen bent,
kan je ook naar de wasserette gaan.
…
quote van Michele Bernier

Maar dan moet je er wel tegen kunnen dat
andere mensen je vuile onderbroeken zien.
(bijvoegsel van Marcel)

Knutselen en verbouwen

Intussen zijn we begonnen aan de verbouwing van de badkamer.

Om te beginnen zijn die douches in kit toch niet zo goed bestand tegen de tand des tijds. En ook die oude koperverbindingen van de waterleidingen begonnen problemen te krijgen.

We hebben er dan maar van geprofiteerd om:

  • al die koperen leidingen te vervangen door nieuwe materialen,
  • het WC te verplaatsen en bijgevolg ook het hele afvoersysteem te vervangen
  • de douche te vervangen door een bad
  • de lavabo met wastafel te verplaatsen
  • en extra kastruimte te creëren

En dat allemaal op een oppervlakte van ongeveer 2 x 2,5 m.
Oh ja, we hebben dan wegens gebrek aan plaats wel de deur moeten vervangen door een gordijn.

De pagina’s met de uitleg over materialen en verbouwingen komen zo snel mogelijk.

De graafmachine en de nieuwe schuur

Intussen staat de graafmachine al een tijdje stil door technische problemen die niet onmiddellijk opgelost geraken.
Maar het is dan ook een oud beestje, een Pel-Job 286 van de jaren 80 uit de vorige eeuw. En wisselstukken zijn moeilijk te vinden, maar ze zijn er nog.

Dat betekent tegelijkertijd dat de werken aan de nieuwe schuur stil liggen en dat we een aantal aankopen van materiaal moeten uitstellen omdat we het geld in reserve moeten houden voor de reparatie van de machine.

…

Even over ons

Wanneer een dier je zegt
dat het kan praten
…
dan liegt het waarschijnlijk
…
(oude boerenwijsheid)

Een paar achtergebleven nieuwsjes door de omstandigheden.
Want er is meer op deze wereld dan deze blog.

Een nieuwe operatie

Omdat ook de kleinkinderen onze blog lezen, hebben we een tijdje verzwegen dat Marielle ook geopereerd moest worden.
Ze had een probleem met de onderste ruggenwervels en daardoor de keuze tussen een (risicovolle) operatie of de rolstoel tegen het eind van het jaar.
Vanzelfsprekend heeft ze voor de operatie gekozen, maar dan wel door een van de betere chirurgen in de buurt van Toulouse.
Maar alles is intussen achter de rug en de resultaten zijn positiever dan eigenlijk verwacht.

De moestuin

Na onze verplichte rustperiode moest er dringend werk gemaakt worden van de uitbreiding van onze moestuin.
De laatste 2 percelen moeten klaargemaakt worden zodat we voldoende ruimte hebben om al onze groenten volgens de principes van wisselteelt te kunnen kweken.
Op die manier zijn we verzekerd van een gezonde grond en dus ook gezonde groentjes.
En dan kunnen we eindelijk beginnen denken aan het zaaiseizoen voor de zomergroenten.

Karweitjes

Bij grotere projecten heb je altijd wel ergens een rommelhoekje dat moet opgeruimd worden, of een karweitje dat al zolang wacht …
Er zijn dus een hoop kleine dingetjes bijgewerkt die anders bleven liggen zodat we nu stilaan opnieuw aan het grotere project kunnen beginnen denken.

De stambomen

Er zitten een paar taaie takken tussen die heel wat meer opzoekwerk vergen dan eerst gedacht.

De site

Wel, die vordert … voor, na of tussendoor …
Telkens we een momentje hebben vullen we hier een bladzijde aan, of voegen we ergens anders een nieuwe toe.
Onze laatste zijn natuurlijk die over onze stambomen,
maar we hebben ook een beetje bijgewerkt in onze pagina’s over de moestuin.

Oekraïne

En vanzelfsprekend blijft deze oorlog in onze hoofden spoken.
Daarom ook dat we effectief ons steentje bijdragen door schenkingen of een beetje hulp te bieden waar nodig.
Wat kost een pak spaghetti, een bokaal conserven of een fles appelsap.
En wat kan je beter doen met overtollige kledij of andere dingen dan ze wegschenken aan hen die het nodig hebben.

Een nieuwe wereld

Even stilstaan
…
stilstaan om de wereld te overschouwen
stilstaan bij de gekken in die wereld
stilstaan bij de angst van die gekken
en
stilstaan bij de slachtoffers van die angst
…
maar beweeg om hulp te bieden aan die slachtoffers

Angsthazen

Want Putain, Loekaschenkel, Asbak en Tjing Ping Ping,
of al die andere despoten en tirannen zijn inderdaad gek.
Gek van angst…

Macho’s die bang zijn om hun imago van sterke jongen te verliezen.
Gek van angst…

Angsthazen die het in hun broek doen voor een andere mening.
Gek van angst…

Bang van de waarheid.
Gek van angst…

En nog angstiger voor het oordeel dat later zeker zal volgen.
Gek van angst…

Want ooit vallen ze van hun voetstuk,
en zullen ze vertrappeld worden door hun eigen angsten.

Kleuren

Blauw en geel:
de kleuren waar putain en co angst van hebben.

Blauw:
de kleur van de waarheid

Geel:
de kleur van vreugde

Maar ook
Groen:
de kleur van kracht en belofte